نخستین مزرعه رباتیک جهان توسط .Iron Ox Co افتتاح شد

نخستین مزرعه رباتیک جهان توسط .Iron Ox Co افتتاح شد

اولین تصویر از اتوماسیون در ذهن همه‌ی ما، فرآیندی بدون نیاز به انسان و کاملا ماشینی است. تصویر ذهنی ما رباتی است با لباس کاری، جعبه‌ای پر از پیچ و مهره و روغن و یک چکش در دست، که همه‌ی کارها را انجام می‌دهد.

درواقع ماشینی شدن تولید (اتوماسیون) به این معنا نیست و پیچیدگی‌های خاص خود را دارد. ربات‌ها به‌تنهایی و بدون نیاز به نیروی انسانی نمی توانند کاری انجام دهند.

استارتاپ Iron Ox در زمینه‌ی فناوری در کشاورزی فعالیت می‌کند، در سال ۲۰۱۵ و با هدف خودکار سازی فرآیندهای دشوار پرورش گیاه تاسیس شد. این شرکت هفته‌ی پیش اولین مزرعه‌ی اتوماسیونی خود را معرفی کرد. در ۷۵۰ متر مربع فضای داخلی، مهندسان این مجموعه از سیستم های اختصاصی رباتیک استفاده می کنند.

هر ساله در وات هیدروپونیک تقریبا ۲۶ هزار عدد انواع محصولات از کاهو و سبزیجات تا گیاهان دارویی رشد می کنند. این گیاهان در گلدان‌های آب‌کشت یا هیدروپونیک (بدون خاک) پرورش می‌یابند. این شرکت می گوید که باید در عرض چند ماه آینده محصول خود را به فروش برساند و اولویت اول رستوران ها را هدف قرار دهد.

برندن الکساندر موسس و مدیرعامل این استارتاپ توضیح می دهد، با وجود نام مستعار سیستم‌های اتوماسیون، انسان ها هنوز نقش مهمی در مزرعه ایفا می کنند.نیروی انسانی وظیفه‌ی کاشت دانه‌ها و بسته‌بندی نهایی محصولات را بر عهده دارد. ربات‌ها هنوز آمادگی لازم برای انجام تمامی فرآیندهای مورد نیاز را ندارند.

الکساندر می گوید: حتی دستیابی به این سطح از اتوماسیون، سال ها طول کشید تا محدودیت های رباتیک مدرن را بررسی کنیم. الکساندر پیش از این در آزمایشگاه تحقیقاتی گوگل X و مدتی را نیز در انکوباتور رباتیک ویلیام جورج بوده است.

او در این مورد می‌گوید:تفاوت بسیاری وجود دارد که ربات را برای نشان دادن در یک تبلیغ ویدیویی یا کار کردن روزانه طراحی کنید. اکثر افراد خارج از این صنعت، این تفاوت را کم اهمیت می‌دانند.

هیدروپونیک، مزایای زیادی نسبت به کشاورزی سنتی دارد. به آب کمتری نیاز دارد، کاملا استریل است و بازدهی بیشتری نیز دارد، اما نیاز به نیروی کار بیشتری دارد.

این استارتاپ ادعا می‌کند که ۳۰ برابر بیشتر از مزرعه‌ های سنتی با این ابعاد محصول تولید خواهد کرد. در روشی که استارتاپ Iron Ox به کار می‌گیرد، هر گیاه باید در گلدان‌های کشت متعددی جابجا شود و این جابجایی بستگی به مرحله رشد آن ها دارد. درواقع همین وظیفه‌ی ساده، فعالیتی بوده که توسط Iron Ox، اتوماتیک‌سازی شده است.

ربات ها وظیفه جابه‌جایی گیاهان و بذرها را در این مزرعه انجام می‌دهند. همین فرآیندهای ساده‌ی جابجایی، بیشترین بخش هزینه‌های شرکت‌های کشاورزی را در بر می گیرد. بیش از ۵۰ درصد هزینه‌ها به نیروی کاری بستگی دارد و کشت در فضای بسته، نیاز به نیروی کار بیشتر خواهد داشت.

Iron Ox برای حل چالش‌های بیان شده، دو سیستم رباتیک مجزا طراحی کرده است. اولین سیستم یک ربات حمل‌ونقل است. این ربات حدودا ۵۰۰ کیلویی که Angus نام دارد، یک مخزن حمل چرخ‌دار، که پالت‌های دانه‌ها را در انبار جابه‌جا می‌کند. دانه‌های داخل این ربات، در گلدان‌های پرورشی هیدروپونیک قرار دارند.

دومین سیستم رباتیکی، یک بازوی رباتیک است. این ربات هنوز نامی ندارد و وظیفه‌ اش جابه‌جایی گیاهان از گلدانی به گلدان دیگر است.کنترل تمامی این فرآیندها توسط کامپیوتری با نام The Brain انجام می‌شود.این سیستم، شرایط رشد را در هر پالت نظارت کرده و گاز و مواد غذایی مورد نیاز آنها را بسته به شرایط رشد تنظیم می‌کند.

الکساندر می‌گوید سختی های زیادی را برای رسیدن به این سطح متحمل شده اند. یکی از این مشکلات نورپردازی بوده است.تیم Iron Ox ابتدا تصمیم گرفته که در کل سیستم از LED استفاده کند، اما باز هم هزینه‌های قبض برق بالا بوده‌اند. به‌همین دلیل، سیستمی شبیه به گلخانه‌های قدیمی و با استفاده از LED را پیاده‌سازی کرده‌اند.

چالش‌های رباتیکی متعددی نیز در مراحل توسعه ایجاد شدند. یکی از چالش‌ها، قابلیت تشخیص برگ در بازوی رباتیک به طوری که هنگام حرکت گیاهان را از بین نمی برند. چالش دیگر، طراحی سیستم حرکت و سرعت ربات Angus بوده تا از آسیب دیدن بذرها، گیاهان و آب‌های داخل گلدان در هنگام جابجایی جلوگیری شود.

 

هرچند چالش‌های بیان شده همگی مهم بود‌ه‌اند، اما از چالش کنونی این استارتاپ یعنی قیمت، کوچکتر به‌نظر می‌رسند. اگر این شرکت تصمیم به ساختارشکنی جدی در صنعت کشاورزی دارد، باید از لحاظ قیمت با مزارع مدرن رقابت کند. این مزارع در یک قرن اخیر توسعه یافته‌اند و اکنون حجم زیادی از محصول را با کمترین قیمت ممکن عرضه می‌کنند.

جاناتان گیل، محقق رباتیک در دانشگاه هارپر آدامز و بنیان‌گذار پروژه‌ی کشاورزی اتوماتیک Hands Free Hectare است. او رقابت با مزارع را در این زمینه دشوار می بیند.تا به امروز بخش کمی از صنعت جهانی کشاورزی به اتوماسیون روی آورده‌اند و دلیل این استقبال کم، صرفه‌ی اقتصادی پایین آن بوده است.

او معتقد است ربات‌ها به‌اندازه‌ی کافی بهبود نیافته‌اند و نیروی انسانی هنوز از آنها ارزان‌تر است. این محاسبات برای استارتاپ Iron Ox نیز به همین نحو خواهد بود. جاناتان می‌گوید: این روش، پربازده‌ترین روش پرورش ماده‌ی غذایی برای مردم جهان نیست.

البته مزیت‌هایی را هم برای Iron Ox برشمرده است: آنها می‌‌توانند محصولات خود را به‌عنوان محصوات ویژه و خاص تبلیغ کنند.محصول آنها کاملا ارگانیک است و کمترین حد ممکن دخالت انسانی در آن وجود دارد. آنها می‌توانند ادعا کنند که محصولاتی تازه‌تر و با جابه‌جایی کمتر تا رسیدن به دست مشتری، عرضه می‌کنند.

به‌علاوه Iron Ox به‌خاطر سرعت بالا می‌تواند با نیازهای لحظه‌ای بازار هماهنگ شود. برای مثال می‌توانند هنگام تغییرات ناگهانی آب‌و‌هوا و کمبود برخی مواد غذایی، تامین آنها را برعهده گرفته و سهم مناسبی از بازار را در اختیار بگیرند.

الکساندر هم به این نکته اشاره می کند که در آینده، مزارع پرورشی خود را در مراکز شهری تاسیس خواهند کرد تا با نیازهای روزمره‌ی بازار آشنا باشند و به‌ سرعت آنها را تامین کنند.البته او ادعای دیگری هم دارد و آن، رقابت با مزارع بزرگ است.

مزرعه‌ی اولیه‌ی آنها برای مصرف‌کننده‌ی نهایی طراحی شده است؛ اما الکساندر می‌گوید برنامه‌های بعدی برای فروش به مشتریان بزرگ تا سال ۲۰۱۹ خواهد بود.